Dinsdag 19 september 2017

Vandaag vertrekt de bus om half 9 richting de Grand Canyon. Onderweg hierna toe stoppen we, na 2 uur rijden (mede dankzij veel wegwerkzaamheden) bij een klein plaatsje aan route 66 waar we stoppen om te kijken naar de oude gebouwen en auto’s. Verder ook hier een souvenirtje gekocht. Vervolgens vertrekt de bus naar onze lunch plek. Bij de lunchplek aangekomen bestel ik een broodje gehaktbal. Dit broodje is lekker maar ik krijg het natuurlijk weer niet helemaal op. Dit is ook omdat we 1 uur na het eten al in de helikopter moeten zitten. Na het eten vertrekken we dan ook om alle mensen af te zetten bij de verschillende vliegveldjes. Er is een vliegveldje voor de mensen die een helikoptervlucht van 50 minuten gaan maken. Een vliegveldje voor de mensen die met het vliegtuigje gaan. En nog een vliegveldje voor de helikoptervlucht van 25 minuten.

Als eerste gaan we naar het vliegveldje voor de lange helikoptervlucht. De mensen die hiervoor gekozen hebben stappen uit en lopen samen met de reisleidster naar de incheckbalie. Na een kwartiertje komt de reisleidster terug met de mededeling dat de lange vlucht is omgezet naar een vlucht van 25 minuten vanwege de wind. Erg jammer voor de mensen die graag de lange vlucht wilde maken. Ondertussen begin ik me wel zorgen te maken of mijn vlucht van 25 minuten wel doorgaat en of het dan wel veilig is. De zenuwen beginnen nu wel aardig op te spelen.

We zetten de persoon nog af die met het vliegtuigje gaat vliegen en dan is het ook mijn beurt om uit te stappen.

Aangekomen bij de incheckbalie wordt je gewogen voor het balans van de helikopter. Daarna moet je een veiligheidsfilmpje kijken waarna je verder mag lopen naar de plaats waar de helikopters staan. Op die plaats wordt je naam omgeroepen en krijg je een kaartje met een bepaalde kleur en nummer. Ook krijg je een life-vest om. Ik heb een geel kaartje met nummer 1. En ik zie de bui al hangen >>> nummer 1 dat betekent vast bij de piloot zitten. En ja hoor ik moet voorin bij de piloot. Achteraf blijkt dit echt geweldig te zijn. Zodra ik zit zijn de zenuwen eigenlijk grotendeels verdwenen. De piloot stijgt op en we gaan op weg naar de Grand Canyon. Ik heb volgens mij echt de beste plaats van de helikopter. Ik kan aan allebei de kanten kijken en ook een gedeelte onder mij.

DE GRAND CANYON IS ECHT GEWELDIG! Geweldig, prachtig, schitterend, adembenemend mooi. En ongelooflijk groot, overal waar je vanuit de helikopter kijkt zie je die mooie kloof. Het is echt een hele ervaring en ik ben dolblij dat ik dit gedaan heb. Ik zou het zo nog een keer doen.

De 25 minuten vliegen helaas zo voorbij en we landen weer.

Geland blijkt dat een aantal van de korte vlucht niet hebben kunnen gaan omdat de vluchten gecanceld zijn wegens de wind. Voor hun wordt geprobeerd om morgenvroeg op te stijgen.

Als iedereen weer in de bus zit vertrekken we naar ons hotel in Flagstaff.

Hier aangekomen besluiten we om met een groepje van 14 mensen om na het opfrissen na het historische stadje te lopen om te gaan eten. Dit is nog best een wandeling van ruim een half uur.

Het eten was lekker, maar uiteraard weer veels te veel, en de wandeling was eigenlijk ook wel goed nadat je bijna de hele dag in de bus hebt gezeten.

Morgen staat een wandeling door de Grand Canyon op de planning. Maar eerst gaan we s’morgens naar een Wallmart.